Ozan Haydar Ergülen'in şiirleri, koşukları..
Sahi senden mi doğdum anne?
Yollar, nehirler, kuşluk vakitleri dururken,
Bir insandan mı doğar bir çocuk?
--------------------------------------------------------------------------
İdiller Gazeli gözlerin yağmurdan yeni ayrılmış
gibi çocuk, gibi büyük, gibi sımsıcak sen bir şehir olmalısın ya da nar belki granada, belki eylül, belki kırmızı gövden ruhunun yaz gecesi mi ne çok idil, çok deniz, çok rüzgâr çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun sanki bana, sanki ah, sanki olur a aşk bile dolduramaz bazı âşıkların yerini diye övgü, diye sana, diye haziran heves uykudaysa ruh çıplak gezer gazel bundan, keder bundan, sır bundan gözlerin şehirden yeni ayrılmış gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan hadi git şehirler yık kalbimize bu aşktan |
- 0 likes
Neşe DeliormanÇocuk romanı yazıyormuş doğru mu?
- 0 likes
YeşimŞiir güzelmiş. Ancak kısa.
- 0 likes
GülsuOzan Haydar Ergülen'den geçen hafta yitirdiğimiz ozan Ahmet Erhan için bir yazı:
YILKI ŞAİRİ
http://www.artfulliving.com.tr/detay/yilki-sairi-ahmet-erhan
- 0 likes
AvrupalıTürklerAlmanya, bir zamanların Yüksel Özpolat türküleri ve "Bizim eve telefon geldi". http://www.artfulliving.com.tr/detay/bizim-eve-telefon-geldi … #ArtfulLiving #göç
- 0 likes
Gülsuİdiller Gazeli
gibi çocuk, gibi büyük, gibi sımsıcak
sen bir şehir olmalısın ya da nar
belki granada, belki eylül, belki kırmızı
gövden ruhunun yaz gecesi mi ne
çok idil, çok deniz, çok rüzgâr
çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun
sanki bana, sanki ah, sanki olur a
aşk bile dolduramaz bazı âşıkların yerini
diye övgü, diye sana, diye haziran
heves uykudaysa ruh çıplak gezer
gazel bundan, keder bundan, sır bundan
gözlerin şehirden yeni ayrılmış
gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
hadi git şehirler yık kalbimize bu aşktan
Haydar Ergülen
- 0 likes
GülsuAtlı
Atını uzun sür, yola bağlanma,
yollar kısa, zamana sür atını,
peşindeki ölümü yorulur sanma
bir hançer sırtına kavuşur gibi
kavuşur ölüm de atlıya: - Göğe
doğru çevirin şunun çizmelerini!
Hangi hana bağlasan bir oda
bulamazsın içinde gezdirdiğin yalnızca
bulsan viran ömür baksan kör kuyu
zaman zaliminin yüklediği korkuyu
yedeğine vur ve sür üstüne atını:
Güneş ki maviyken göğe bağlıdır
o bile eğlenmedi bu siyah kasabada
onun kaybettiği çölde yol aranır mı
nice gölge yerle bir olur, çöl de
usanır gezginken eskittiği yollar da;
ne han kalır atlıya ne yalnıza
kılavuz, atını uzun sür, ölümdür
hepimizin çobanı bu sürek avında
ölümü baştan çıkarma, hem gençsin daha
Atını uzun sür, hem zaman var daha.
Haydar Ergülen